عسل و خواص آنعسل قبل از اينكه يك غذاي كامل باشد، اكسير پر ارزشي است كه سال هاي سال به عنوان دارو و درمان مورد استفاده قرارگرفته و حاوي حدود ۸۰ نوع ماده مفيد براي انسان است.
عسل به علت داشتن گلوكز زياد كه سهل التجزيه و انرژي زاست، تأثير مهمي روي عضلات قلب دارد. از طرفي باعث تحريك و تقويت قلب و نيز گشاد شدن رگ ها شده و جريان خون را در درون شريان هاي انشعابي افزايش مي دهد. از طرف ديگر سبب بهبود وضع فشار مايعات بدن شده و فشار خون را تنظيم و از سكته قلبي جلوگيري مي كند. چنانچه اگر بيماران قلبي روزانه ۵۰ الي ۱۴۰ گرم عسل به مدت ۲ ماه مصرف كنند، مقدار هموگلوبين خونشان افزايش يافته و ضربان قلب آنها متعادل مي شود.
اگر عسل با ساير غذاها خورده شود، باعث كاهش اسيدهاي اضافي معده مي شود و بر درمان زخم معده، ورم معده و روده مؤثر است. به علت داشتن آهن و منگنز، عسل به هضم غذا كمك كرده و ترشح شيره معده را به حالت طبيعي برمي گرداند. از طرفي، داراي كنش دو جانبه است. اول كنش موضعي: كه مانند بهم آمدن زخم هاي خارجي موجب بهم آوردن زخم معده مي شود و دوم كنش تقويت كننده كه به طور يك جا روي بدن به ويژه دستگاه عصبي است. همچنين فروكتوز عسل يك بازتاب پاك كننده گندزدايي در روده دارد و به علاوه اسيدفرميك عسل با تخمير و ترشي روده مبارزه مي كند. عسل به علت داشتن خواص ميكروبي، مقوي معده و روده ها بوده و موجب تسهيل عمل دفع و لينت مزاج است. عسل خصوصاً در رفع بيماري زخم روده بزرگ مفيد است.
بهترين زمان مصرف عسل دو ساعت قبل از نهار و يا ناشتا و سه ساعت بعد از شام است. در مورد برخي بيماري هاي دستگاه عصبي مركزي، عسل غني شده از ويتامين را توصيه كرده اند كه حاوي اسيد گلوتاميك است. عسل همچنين در درمان بيماري داءالرقص (انقباض هاي تشنج آور ماهيچه ها) مؤثر است. از طرف ديگر ويتامين D موجود در عسل، اعمال بين كلسيم و فسفر را تنظيم مي كند و صمغ موجود در عسل نيز نمي گذارد جدار عروق سفت شده و حالت الاستيستيه خود را از دست بدهد، در نتيجه مواد غذايي بهتر به مغز مي رسد و مطالب بهتر در حافظه مي ماند. همچنين علاوه بر اينكه عسل خوراك سلول هاي انساج است، بر ذخاير گليكوژن كبد نيز مي افزايد و عمل سوخت و ساز نسوج را تشديد مي كند. با در نظر گرفتن اين حقيقت كه كبد، سموم باكتري ها را خنثي مي كند و گليكوژن عامل اصلي مبارزه با سموم باكتري هاست، مي توان به اهميت عسل در افزودن قدرت كبد در مبارزه با ميكروب ها پي برد.
به همين دليل در درمان هاي باليني، از عسل حاوي مقدار زيادي گلوكز به روش تزريق وريدي در بدن انسان استفاده مي كنند. از طرف ديگر قندهاي موجود در آن بيشتر از نمك تغذيه شده، ورم هاي فيستولي لوله هاي ادراري را از بين مي برد و روي كليه مستقيماً اثر كرده و ادرار را افزايش مي دهد. همچنين داروي بسيار مؤثر براي معالجه آماس و التهاب چشم است و نيز در درمان بيماري هاي ناشي از ويتامين A و B و شب كوري مؤثر است. علاوه برآن، قندهاي عسل به دندان هيچ صدمه اي وارد نمي كند و برخلاف شكر حاوي آنتي بيوتيك است و اسيد توليد نمي كند، بنابراين دندان ها را ضدعفوني مي كند. در نهايت اينكه عسل اكسير طول عمر است و اعضا را تقويت كرده و خستگي را دفع كرده و قدرت جواني را افزايش مي دهد.
نظرات شما عزیزان:
آمار
وب سایت:
